بررسی اساسی دادگاه
دادگاه هنگام بررسی ماهوی، ماهیت یک تصمیم اداری را در نظر می گیرد و تشخیص می دهد که آیا تصمیم آنقدر ناقص است که باید برای تجدید نظر به تصمیم گیرنده دیگری ارجاع شود.
زمینه
قبل از تصمیم مهم کانادا (وزیر شهروندی و مهاجرت) علیه واویلوف، 2019 دادگاه ها استانداردی از تجزیه و تحلیل تجدید نظر را برای تعیین سطح نظارتی که باید در بررسی تصمیم اداری اعمال شود، انجام می دهند. تحت استاندارد تحلیل بررسی، دادگاه ها عواملی مانند سابقه، تخصص نسبی تصمیم گیرنده، ماهیت موضوع مورد اختلاف و محتوا و زمینه قوانین حاکم را در نظر می گیرند.
استانداردهای بررسی
دو معیار بررسی در دسترس دادگاه ها وجود دارد: معقول بودن و صحت. استاندارد سوم بررسی، نامعقول بودن حق ثبت اختراع، قبلاً در Dunsmuir لغو شده بود.
استاندارد معقول بودن استاندارد پیش فرض و فرضی بررسی است که برای همه تصمیمات اداری اعمال می شود. این فرض ممکن است در دو موقعیت ابطال شود: جایی که قانون نشان داده است که معیار صحت اعمال می شود و جایی که حاکمیت قانون ایجاب می کند که معیار صحت اعمال شود. وضعیت دوم برای دستهبندیهای معینی از سؤالات، مانند سؤالات قانون اساسی، سؤالات عمومی حقوقی که برای کل نظام حقوقی اهمیت دارند و سؤالات مربوط به مرزهای صلاحیتی بین دو یا چند دستگاه اداری است.
در واویلف، دادگاه عالی کانادا به صراحت تحلیل زمینه ای استاندارد بازبینی را که قبلاً در Dunsmuir ایجاد شده بود، در تلاشی برای ساده سازی و ساده سازی چارچوب استاندارد بازبینی حذف کرد. کانادا در صدد بود تا تأثیر و معنای بیشتری به حق قانونی صریح استیناف بدهد، که به نظر میرسد عامل کلیدی نشاندهنده قصد قانونی در مورد استاندارد بازنگری است که در بررسی قضایی تصمیم اداری اعمال میشود. حضور. از یک حق قانونی صریح استیناف در اساسنامه توانمند به این معناست که قانونگذار قصد داشته است که دادگاهها نقش استیناف را ایفا کنند، و معیار کمتری را برای بررسی اعمال کنند. همزمان، از عدم وجود یک قانون تجدیدنظر مبنی بر این که قانونگذار قصد دارد دادگاه ها معیار احتیاط آمیزتری را برای بررسی اعمال کنند، یعنی معیار معقول بودن. چارچوب تحلیلی برای تصمیم گیری در مورد اینکه چه استانداردی از بررسی باید اعمال شود.
[ بازدید : 5 ] [ امتیاز : 4 ] [ نظر شما : ]